Nowości wydawnicze
Zachęcamy do zapoznania się z nowościami Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Szczecińskiego.
Renata Urban
Prezentowana monografia jest wynikiem wieloletniego zainteresowania autorki historią sportów konnych w Polsce, od czasów najdawniejszych, kiedy główną formą współzawodnictwa były turnieje rycerskie, poprzez kostiumowe zabawy konne – karuzele i kadryle organizowane w XVIII wieku, działalność tatersali i oddziałów konnych Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” na przełomie XIX i XX wieku, aż po czasy Drugiej Rzeczypospolitej. Okres dwudziestolecia międzywojennego był wyjątkowym w dziejach polskiego jeździectwa, głównie ze względu na szczególne znaczenie broni jezdnych – kawalerii i artylerii konnej w polskich siłach zbrojnych. Sport konny rozwijał się wówczas przede wszystkim w środowisku wojskowym z uwagi na fakt, że obowiązujące w tamtych latach regulaminy oficjalnych międzynarodowych (w tym igrzysk olimpijskich) i krajowych zawodów jeździeckich, dopuszczały do rywalizacji wyłącznie jeźdźców wojskowych. Nie przeszkodziło to jednak w rozwoju sportu konnego także w środowisku cywilnym, zwłaszcza po utworzeniu w 1928 roku Polskiego Związku Jeździeckiego, który otoczył opieką wszelkie odmiany jeździectwa (z wyjątkiem wyścigów konnych) uprawiane zarówno przez jeźdźców wojskowych, jak i cywilnych. Efektem tych działań były znaczące sukcesy polskich jeźdźców na najważniejszych hipodromach Europy i świata, zdobycie czterech medali olimpijskich (2 srebrne i 2 brązowe) oraz kilkudziesięciu nagród w cyklu rywalizacji o Puchar Narodów, organizowanej w różnych miastach Europy (najczęściej w Nicei, Rzymie, Rydze, Tallinnie, Warszawie), a także w Nowym Jorku, w Stanach Zjednoczonych.
http://wydawnictwo.univ.szczecin.pl/tradycje-sportow-konnych-w-polsce-do-1939-roku-p-855.html
Oskar Szwabowski
Nie jest to ani podręcznik, ani tym bardziej oryginalne ujęcie filozofii edukacji czy chociażby jakichś zagadnień z jej obszaru. Nie jest to podręcznik, ponieważ idea podręcznika jest mi obca, a nawet jest dla mnie wstrętna. Czyni ona prostym to, co z natury skomplikowane. Zamiast problematyzować, pobudzać – usypia i daje złudzenie, że coś ostatecznie o kimś lub o czymś wiemy. Podręcznik wydaje mi się też z natury niefilozoficzny – w miejsce dialogu, niepewności, stawia zdania-rozkazy zakorzenione w autorytecie; w miejsce drogi – miejsce dotarcia; inspirujące bezdroża, które są przestrzenią tworzenia, zastępuje mapą wykreśloną przez bezdusznych administratorów. Podręczniki są najlepszym narzędziem do tworzenia pozornej wiedzy, tych wykształconych, z którymi trudno przebywać. Są też narzędziem narzucania sensów, kontrolowania znaczeń. Poza tym nie mam kompetencji, nie znam się na niczym, nie mam pewności właściwej do pouczania. Antonio Gramsci, jeden z bohaterów tej książki, mówiąc o podręcznikach, stwierdza, że muszą one podawać wiedzę sprawdzoną, dogmatyczną, wychodząc naprzeciw pragnieniu pewności . Zakłada się więc, że istnieją ustalone interpretacje, które nie są przedmiotem sporu. Pewien fundament, na którym można później rozwijać wiedzę. Takie stanowisko, chociaż wydaje się oczywiste, i taka pomoc jak najbardziej jawi się jako sensowna, są niebezpieczne. To jedno z oszustw edukacji wzmacniające potoczne (i niekiedy naukowe) przekonanie, że sprawa dotyczy wiedzy, jej przekazywania – wyjaśniania, tłumaczenia świata i, co gorsze, jakiegoś postępu czy rozwoju. – Ze wstępu.
http://wydawnictwo.univ.szczecin.pl/zaczepne-wprowadzenie-do-filozofii-edukacji-p-862.html
Lucjan Buchalik
Kolejny, trzeci tom serii poświęconej Dogonom wypełniony jest publikacjami etnologa-afrykanisty – Lucjana Buchalika. To jeden z tych nielicznych badaczy, który nie potrafi pisać o Afryce bez bliskiego, wielokrotnego kontaktu z jej mieszkańcami. Tę pasję przejawiał już jako student, organizując w niełatwych warunkach komunistycznego systemu, w roku 1984, wyprawę do Afryki. Chociaż wyprawa nie zakończyła się spektakularnym sukcesem (prawie wszyscy jej uczestnicy musieli wracać awaryjnie do kraju), Lucjan Buchalik pozostał i z determinacją wyruszył na spotkanie z kulturą Dogonów. Następny wyjazd miał miejsce w 1990 roku, kiedy to dotarł kolejny raz do tego plemienia jako uczestnik Ekspedycji Etnologicznej SAHARA-SAHEL ’90 zorganizowanej przez Muzeum Narodowe w Szczecinie. A potem było już dużo łatwiej – wyjazd za wyjazdem. Zainteresowanie kulturą Dogonów dzielił z badaniami wśród ich sąsiadów – Kurumbami z Burkina Faso. Te niecodzienne, dualne badania zaowocowały oddzielną publikacją, która była jednocześnie jego dysertacją doktorską. Wyjazdy w te oba rejony (Mali, Burkina Faso) stały się może nie codziennością, ale „corocznością”. Żmudne obliczenia wykazały, że był w Afryce aż 40 razy, w tym 18 razy w kraju Dogonów. To swoisty rekord wśród polskich afrykanistów. Prócz działalności naukowo-badawczej pomagał także na miejscu różnym organizacjom pozarządowym w ich niełatwej pracy. Jednocześnie, jako Dyrektor Muzeum Miejskiego w Żorach, gromadził w trakcie swoich wyjazdów niemałe kolekcje eksponatów dla tej instytucji. Publikował nie tylko artykuły, ale i książki: Kolorowy sahel, Niewolnicy kobiet czy Dogon ya gali, a wymieniam tylko te obszerniejsze. Jako muzealnik publikował albumy poświęcone różnym materialnym artefaktom – nie tylko Dogonów i Kurumbów, ale również unikalnym kolekcjom będącym efektem zainteresowań Muzeum Miejskiego w Żorach, a zarazem dokumentującym dokonania Polaków w poznawaniu i opisywaniu kultur pozaeuropejskich świata. – Ze wstępu.
Piotr Szkudlarek
Określenie roli państwa w gospodarce to wielowątkowa problematyka, która nieustannie wzbudza dyskusje zarówno na płaszczyźnie teoretycznej, jak i praktycznej. Ekonomiści, tocząc spory w tym zakresie, sprowadzają ją do określenia funkcji ekonomicznych państwa oraz zakresu jego ingerencji w gospodarkę. Można wskazać tutaj dwie skrajne koncepcje. W pierwszej z nich dostrzega się mechanizm niewidzialnej ręki (rynku) jako gwaranta efektywnego wykorzystania zasobów, zaspokajania potrzeb, zdolności swobodnie funkcjonujących rynków do osiągnięcia równowagi Pareto.
Państwo jest wówczas jedynie gwarantem bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego rynku funkcjonującego w warunkach wolności gospodarczej. W drugiej koncepcji dostrzega się błędy rynku, które stanowią przesłankę do interwencjonizmu państwa w gospodarce. Widzialna ręka, czyli państwo, ma stanowić gwarancję naprawy błędów rynku i poprawy jego efektywności. W skrajnym wypadku etatyzmu państwo jest postrzegane jako podmiot, który zna wszystkie potrzeby swoich obywateli i potrafi je zaspokoić poprzez efektywne wykorzystanie zasobów. Takie podejście wynika przede wszystkim z aspektów ideologicznych, które są oparte na przekonaniu o całkowitej nadrzędności państwa wobec obywateli na każdej płaszczyźnie jego aktywności. Historia gospodarcza dostarcza jednak wielu przykładów, że ani rynek, ani państwo nie są doskonałe, a takie skrajne podejścia do ich roli w gospodarce we współczesnym świecie jest trudne do uchwycenia. Kwestią sporną pozostaje zatem nie to, czy wyłącznie rynek, czy wyłącznie państwo ma decydować o gospodarowaniu, lecz jak kształtować relacje pomiędzy nimi. – Ze wstępu.
Agnieszka Preś-Perepeczo
Przedmiotem zainteresowania w niniejszej publikacji są decyzje – zdarzenia korporacyjne – dotyczące spółek akcyjnych, których akcje są przedmiotem obrotu giełdowego. W pracy, wobec spółek akcyjnych notowanych na giełdzie, będą stosowane zamiennie i domyślnie określenia takie jak np.: spółka, spółka akcyjna, spółka publiczna, spółka giełdowa, przedsiębiorstwo, firma, korporacja.
We współczesnych przedsiębiorstwach istnieje rozdzielenie prawa własności od funkcji zarządzania, które skutkuje konfliktami agencyjnymi. Konsekwencją scedowania przez właścicieli spółek publicznych funkcji zarządzania na menedżerów jest występowanie asymetrii informacji w relacjach między kadrą zarządzającą i akcjonariuszami, akcjonariuszami mniejszościowymi i większościowymi, inwestorami instytucjonalnymi i indywidualnymi oraz między spółką i pozostałymi interesariuszami. Istniejące zjawisko asymetrii informacji sprzyja występowaniu nadużyć o charakterze finansowym lub rynkowym praktykowanym przez strony mające szerszy dostęp do poufnych danych o firmie.
Niniejsze opracowanie jest próbą kompleksowego spojrzenia na tematykę efektów sygnalizacji i reakcji akcjonariuszy na wybrane zdarzenia korporacyjne w spółkach publicznych. Przeprowadzony przegląd, analiza i synteza koncepcji teoretycznych i wyników badań powinny wnieść istotny wkład do literatury dotyczącej analiz empirycznych efektu bogactwa akcjonariuszy, teorii sygnalizacji oraz zjawiska asymetrii informacji. Prowadzone w pracy rozważania teoretyczne oraz dyskusja wyników empirycznych studiów powinny przyczynić się do systematyzacji i poszerzenia wiedzy na temat reakcji akcjonariuszy na wybrane zdarzenia korporacyjne. Ważnym rezultatem pracy jest także wskazanie luk badawczych w wymiarze międzynarodowym i krajowym. Sama problematyka ma charakter wielowymiarowy, dotyczy to zarówno strony teoretycznej, jak i empirycznej i w związku z tym, że w literaturze polskiej jest nadal stosunkowo nowa, powinna być przedmiotem dalszych eksploracji. Może być ona tematem wielu naukowych dyskusji i rozważań nie tylko o charakterze teoretycznym, ale także i aplikacyjnym. Wiedza o tym, jak zdarzenia korporacyjne mogą w konkretnych warunkach wpływać na reakcję akcjonariuszy i ceny rynkowe akcji może być pomocna przy podejmowaniu decyzji o alokacji kapitału przez inwestorów na rynku kapitałowym, czy też przy podejmowaniu decyzji finansowych i kadrowych przez organy statutowe spółki. Ponadto może ona również stanowić podstawy do implementacji nowych rozwiązań legislacyjnych przez instytucje sprawujące nadzór finansowy na rynku kapitałowym. – Ze wstępu.
Ireneusz Miciuła
W niniejszej monografii uwypuklono i opisano w szerszym ujęciu popyt globalny jako ten element, który odgrywa ogromną rolę w ekonomii państw i jest odzwierciedleniem ich bogactwa. Przedstawiono i poddano analizie powszechnie stosowane mierniki stanu gospodarki oraz wzrostu i rozwoju gospodarczego. Zaprezentowano również aktualne dane statystyczne prezentujące bogate społeczeństwa oraz ukazano perspektywy rozwoju mierników pozwalających na kompleksową analizę gospodarek i rozwoju społeczeństw. Jest to praktyczne odzwierciedlenie istoty rynku czynników produkcji i jego roli w gospodarce rynkowej oraz możliwości produkcyjnych pod wpływem zwiększania potencjału produkcyjnego jako siły wytwórczej, co bezpośrednio przekłada się na efektywność gospodarowania i wartość całych gospodarek.
Małgorzata Brojak-Trzaskowska, Małgorzata Porada-Rochoń, Monika Klein
W mojej ocenie zaproponowana tematyka jest ważna, aktualna, a koncepcja przyjęta w monografii jest interesująca i oryginalna. W pracy połączone zostały kwestie teoretyczne z wynikami badań oraz wywiadami z interesującymi osobowościami. Jest to interesująca propozycja, która powinna znaleźć swoje miejsce na polskim rynku wydawniczym. (…) Oceniana monografia – zgodnie z przedstawioną konstrukcją – jest pracą trzech autorek, a nie zbiorem artykułów. Jest to praca zwarta, kolejne rozdziały korespondują ze sobą. Struktura monografii i kolejność rozdziałów oraz podrozdziałów jest prawidłowa i odpowiada koncepcji publikacji. Monografia została skonstruowana w sposób uniwersalny, umożliwiający zarówno jej całościowy odbiór, jak również czytanie poszczególnych elementów, bez utraty wartości merytorycznej. (…) Tematyka kryzysów, w tym kryzysów gospodarek czy przedsiębiorstw z perspektywy epidemii SARS-CoV-2 jest bardzo ważna, aktualna i dobrze opisana w monografii. Z jednej strony w pracy podano informacje uogólniające kwestie kryzysów, z drugiej odniesiono je do trwającej sytuacji zagrożenia epidemicznego. Jest to bardzo cenna analiza. – Z recenzji dr hab. Justyny Franc-Dąbrowskiej, prof. SGGW.
http://wydawnictwo.univ.szczecin.pl/przedsiebiorstwo-w-kryzysie-p-858.html